filipino,
Literary: Knock, Knock
“Knock,
knock!”
“Walang tao,” sabi ko at ‘di ko
nilingat ang tingin ko mula sa librong aking binabasa.
“Eh, ‘wag ka
namang killjoy. Dali na, knock, knock!” ulit niya sa akin at umupo siya sa tabi
ko.
“Walang pinto.”
Alam kong nakabusangot na siya sa ’kin nang marinig ko siyang suminghal.
“Dali na kasi.
Dali, last ko na ‘to promise.”
Pinanlisikan
ko siya ng mata. “Weh...”
“Oo nga. Last
na talaga.”
Nagbuntonghininga
na lang ako. Hindi ko talaga mapigilan ang pangungulit niya. “Fine. Who’s
there?”
“Anana.”
“Anana who?”
Huminga siya nang
malalim at biglang kumanta, “Anana o nana, I left my heart in the ana—“
“Okay, tama na,” iritadong pagpigil ko sa kaniya.
“Tawa ka muna,” sabi niya sa ’kin habang
pangiti-ngiti.
“Ha, ha, ang funny
mo sobra,
layuan mo na ako,
panira ka ng araw,” sabi ko nang tuloy-tuloy at
walang preno.
“Araw-araw
naman akong nagsasabi sa ’yo ng knock, knock joke, eh.”
“Kaya nga,
sirang-sira buong araw ko araw-araw dahil do’n.” Patuloy akong nakatingin sa
librong hawak ko. ‘Di ko na ito mabasa nang maayos, ang kulit naman
kasi ng katabi ko.
“’Di mo lang gets kung ano’ng ibig sabihin ng mga jokes
ko kaya ‘di ka natatawa.”
Nakakunot-noo akong humarap sa kaniya.
“Seryoso ka ba?
Bakit, may napaka-deep ba na meaning ‘yang mga knock, knock jokes mo? Kailangan ko bang
mamilosopiya para magets ko ‘yung jokes mo?”
“Oo.”
Sinara ko ang
librong binabasa ko at hinarap ko siya.
Sa unang pagkakataon,
sa siyam na araw niyang pagbibiro sa akin ng mga walang kuwenta niyang knock, knock jokes, nakita ko ang seryoso niyang
mukha.
“Sige, ipaliwanag mo nga sa ‘kin.”
“Naaalala mo ba
‘yung
unang knock,
knock joke ko sa ’yo?”
“Malamang
kinalimutan ko na sa sobrang corny.”
Napabuntonghininga siya. Nilabas niya ang isang notebook
mula sa bulsa niya at binulatlat ang mga pahina nito. “Knock, knock.”
Tinaasan ko
siya ng kilay.
“Uulitin ko
lahat ng knock,
knock jokes ko sa ’yo para maalala mo. Knock, knock.”
Hindi ko siya
magawang barahin. Hindi kasi siya nakangiti habang sinasabi ‘yung
knock,
knock joke.
“Who’s there?”
“Ginabing kokey.”
“Ginabing kokey
who?”
“Just dance,
GINABING KOKEEY~” matinis niyang kanta. ‘Di ako natawa. Well,
pinipigilan ko. Okay sige, medyo natawa ako kasi ang seryoso ng mukha niya nang
kantahin niya ‘yun.
“Knock,
knock.”
“Seryoso
ba talagang uulitin mo—”
“Knock,
knock.”
“Who’s the—”
“Uber.”
“Uber who?”
“Because
tonight will be the night that I will fall for you UUUBER agaaiiin~”
’Di ko alam
kung ba’t ako natawa, pero malakas akong napahalakhak sa sinabi niya. Kada
bato niya ng knock, knock joke niya, sobrang benta sa akin.
Sa panlima
niyang biro ay napapangiti na rin siya habang
sinasabi sa akin ‘yung mga knock, knock jokes niya. Ang totoo halos mangiyak-ngiyak na ako sa
kakatawa.
“Knock,
knock.”
“Who’s there?”
“Anana.”
“Teka,
alam ko na ‘to.”
“Sagutin mo na
lang kasi!”
“O,
sige, Anana who?”
“Anana o nana,
I left my heart in the anana o nana~”
Natawa
ako sa sa ginawa niya, e, paano ba naman sumayaw siya sa harap ko habang
kinakanta ‘yung
joke niya. “Umupo ka nga! Nakakahiya
ka!” natatawa kong
sabi sa kaniya.
“Tingnan mo,
sabi ko sa ’yo nakakatawa mga jokes ko, eh,” sabi
niya at umupo sa upuan niya.
“’Oo, sige na, natawa
na ako. Ano na’ng
malalim na kahulugan ng mga knock, knock jokes mo, ha?” ‘Di mawala ang ngiti sa mga labi ko.
Inilatag niya
sa harap ko ang notebook niya. “Tingnan
mo ‘yung
mga unang letra ng mga ginamit ko sa knock, knock jokes ko.”
Ginabing kokey
Uber
Sinigang, kare-kare
Tutubi at kakanin
Orasan
Kangkungan
Itlog na bilog
Tinapang basa
Anana
Natatawa pa rin
ako kaya’t ‘di ko nagets agad ang sinabi niya. Nakangiti ako sa kaniya at
pinupunasan ang mga luha ko. “Teka, so ano’ng meron?”
“Subukan mo
kayang sabihin na parang salita para magets mo.”
Pinagsama-sama
ko ‘yung
mga letra at sinabi ko nang malakas.
“Gusto kita?”
“Gusto rin kita.”
Minsan ang mga biro ang nagsisilbing daan para masabi
ang mga lihim na damdamin.
0 comments: