Damdamin,
Habang ‘di pa tanaw ang araw sa langit
Habang ang mundo’y tahimik at madilim
Magsuot muna tayo ng mga pakpak
Humingang malalim, lumundag, lumipad
Hahamunin natin sa isang habulan
Ang mga mapaglarong ibon at ulap
Katatagpuin natin ang mga bituin
Masdan natin silang tumupad ng hiling
Sa dalampasigan tayo magtutungo
Magpapahele sa lagaslas ng alon
Sa aluyang gawa sa pinong buhangin
Habang hinahaplos ng lamig ng hangin
Sa mataas na bundok ay ating masdan
Ang abot-tanaw – ang lupa’t kalangitan
Pupurihin natin ang gabing tahimik –
Ang pakpak, ang tanawin, at ang daigdig
At ‘pag sumilay na ang liwanag ng araw
At nagising na tayo sa bagong umaga
Kahit wala na ngayong pakpak ang tao
Hindi nawala ang hiwaga ng mundo
Literary: Magsuot Muna Tayo ng mga Pakpak
Habang ‘di pa tanaw ang araw sa langit
Habang ang mundo’y tahimik at madilim
Magsuot muna tayo ng mga pakpak
Humingang malalim, lumundag, lumipad
Hahamunin natin sa isang habulan
Ang mga mapaglarong ibon at ulap
Katatagpuin natin ang mga bituin
Masdan natin silang tumupad ng hiling
Sa dalampasigan tayo magtutungo
Magpapahele sa lagaslas ng alon
Sa aluyang gawa sa pinong buhangin
Habang hinahaplos ng lamig ng hangin
Sa mataas na bundok ay ating masdan
Ang abot-tanaw – ang lupa’t kalangitan
Pupurihin natin ang gabing tahimik –
Ang pakpak, ang tanawin, at ang daigdig
At ‘pag sumilay na ang liwanag ng araw
At nagising na tayo sa bagong umaga
Kahit wala na ngayong pakpak ang tao
Hindi nawala ang hiwaga ng mundo
0 comments: