feature,
Sa lahat ng mga mambabasa, sa lahat ng aming mga nakatrabaho at nakatulong sa pagpapalago ng Media Center: Ang Aninag Online sa loob ng pitong taon, taos-puso ang aming pasasalamat.
Video: Hanggang sa Muli, MC
Sa lahat ng mga mambabasa, sa lahat ng aming mga nakatrabaho at nakatulong sa pagpapalago ng Media Center: Ang Aninag Online sa loob ng pitong taon, taos-puso ang aming pasasalamat.
bts,
To our dearest MC2018,
We planned to write this piece over a month ago. Yet, here we are, hours before publishing time with the words still swimming aimlessly in our heads.
Between the two of us, we have quite a lot to say but it was difficult putting them together because… what else do we say and how else do we say it to you whom we have closely worked with for a good part of three years (some weekends and holidays included)?
However, looking back, we realized that there are still some unsaid—those which we have always known but were probably not able to say or were likely lost amidst the intensive and extensive MC workload.
So allow us to tell you these three things:
First, we appreciate you. More than you know.
We applaud your grit and determination—how you took on every single challenge thrown at you in stride and finished with flying colors.
We are in awe of your creativity and imagination—how you turn ideas into words and visuals that strike a nerve or touch the heart or warm the soul.
We admire your ability to adapt and your willingness to serve—how you wholeheartedly dedicated yourselves and your time to work, often without expecting anything in return.
Second, we are proud of you. Always have been, always will be.
We are proud of how much you have grown, not just as writers behind the pen names you wield every publishing night but as young men and women who have good style and incredible work ethic.
We are proud of how much you have come together as a group—from two or three big ones that look at MC and Ang Aninag as mere school requirements to one big solid well-oiled machine fueled by passion and purpose.
Some think what we do is all work. Well, in a way, it is for it demands so much from everyone involved. Some think it is just fun, that words come easy, that there are no serious chops required. Sometimes, it is but as we always say, the MC experience is only as fun as you make it to be. And you certainly made it so, not only for the readers but even more so for yourselves and for us, too.
It is no easy feat to handle the school paper in one semester let alone three straight years.
You’ve done it and oh my, have you done it well!
Hold your head high. Bask in the glory. Sit back and watch your legacy.
Let it sink in. You deserve it.
Last, we thank you. Very much.
For sharing the best parts of you in the poems and stories you told.
For teaching us as much as, if not more than, what we have taught you.
For choosing MC and for loving it as much as we do.
As we end this piece, we vividly remember that warm June day in 2015 during Peryodismo class when you confusedly yet excitedly took a leap of faith with us.
We dubbed you our ‘Lucky 9th’ and, in so many ways, through all the ups and downs, we are truly privileged to have been your guides on this unforgettable journey.
A lot has changed since that first day.
But a lot has also remained the same.
It will be a while before our next and we are and will always be beyond grateful that you’re the last editorial staff we have taken on this rollercoaster MC ride.
We LoveMC you, MC2018!
On to the next chapter!
Always,
Mami Cat and Mama Weng
BTS: Dear MC2018
To our dearest MC2018,
We planned to write this piece over a month ago. Yet, here we are, hours before publishing time with the words still swimming aimlessly in our heads.
Between the two of us, we have quite a lot to say but it was difficult putting them together because… what else do we say and how else do we say it to you whom we have closely worked with for a good part of three years (some weekends and holidays included)?
However, looking back, we realized that there are still some unsaid—those which we have always known but were probably not able to say or were likely lost amidst the intensive and extensive MC workload.
So allow us to tell you these three things:
First, we appreciate you. More than you know.
We applaud your grit and determination—how you took on every single challenge thrown at you in stride and finished with flying colors.
We are in awe of your creativity and imagination—how you turn ideas into words and visuals that strike a nerve or touch the heart or warm the soul.
We admire your ability to adapt and your willingness to serve—how you wholeheartedly dedicated yourselves and your time to work, often without expecting anything in return.
Second, we are proud of you. Always have been, always will be.
We are proud of how much you have grown, not just as writers behind the pen names you wield every publishing night but as young men and women who have good style and incredible work ethic.
We are proud of how much you have come together as a group—from two or three big ones that look at MC and Ang Aninag as mere school requirements to one big solid well-oiled machine fueled by passion and purpose.
Some think what we do is all work. Well, in a way, it is for it demands so much from everyone involved. Some think it is just fun, that words come easy, that there are no serious chops required. Sometimes, it is but as we always say, the MC experience is only as fun as you make it to be. And you certainly made it so, not only for the readers but even more so for yourselves and for us, too.
It is no easy feat to handle the school paper in one semester let alone three straight years.
You’ve done it and oh my, have you done it well!
Hold your head high. Bask in the glory. Sit back and watch your legacy.
Let it sink in. You deserve it.
Last, we thank you. Very much.
For sharing the best parts of you in the poems and stories you told.
For teaching us as much as, if not more than, what we have taught you.
For choosing MC and for loving it as much as we do.
As we end this piece, we vividly remember that warm June day in 2015 during Peryodismo class when you confusedly yet excitedly took a leap of faith with us.
We dubbed you our ‘Lucky 9th’ and, in so many ways, through all the ups and downs, we are truly privileged to have been your guides on this unforgettable journey.
A lot has changed since that first day.
But a lot has also remained the same.
It will be a while before our next and we are and will always be beyond grateful that you’re the last editorial staff we have taken on this rollercoaster MC ride.
We LoveMC you, MC2018!
On to the next chapter!
Always,
Mami Cat and Mama Weng
MC2018,
Napakarami naming pinagdaanan sa loob ng tatlong taon. Pero kung may turning point ang buhay MC namin, ito ang kwentong iyon.
Welcome to the House of CathWeng!
Video: HouseOfCathWeng: The MC2018 BTS Video
Napakarami naming pinagdaanan sa loob ng tatlong taon. Pero kung may turning point ang buhay MC namin, ito ang kwentong iyon.
Welcome to the House of CathWeng!
MC2018,
Anong masasabi mo tungkol sa nakaraang tatlong taon? Marami. Pero sinubukan naming iparating sa tig-tatatlong salita lamang.
Panoorin:
Video: MC2018: 3 Taon, 3 Salita
Anong masasabi mo tungkol sa nakaraang tatlong taon? Marami. Pero sinubukan naming iparating sa tig-tatatlong salita lamang.
Panoorin:
feature,
Sa loob ng anim na taon mo sa high school, marahil ay may makikilala kang isang Prof. Rowena Naquita mula sa departamento ng C.A. Filipino. Siguro’y naturuan ka na niya ng tamang paggamit ng “ng” at “nang” o kaya mga aral at nasyonalismo mula sa Noli Me Tangere at El Filibusterismo. Marahil ay naranasan mo na rin sigurong masalanta ng #BagyongWena: ang mapagalitan sa klase dahil nakatulog ka, ang masita dahil hindi ka naka-complete uniform o dahil masyadong mahaba na buhok mo, at marami pang iba.
Ang Ma’am Wena na kilala ng mga taga-UPIS ay isang matapang na gurong hindi basta-bastang susuko kahit kanino. Ngunit sa likod ng pangalang Prof. Rowena D. Naquita na kinakatakuan ng mga estudyanteng sumosobra ang apak sa linya, ay isang Inay Wena na hindi nakikilalala ng karamihan.
Isa siyang mapagmahal na ina
Bukod pa sa mga anak niya sa loob ng classroom, may pinakamamahal na anak si Maam Wena, na nagngangalang Gwen, o para sa mga miyembro ng Media Center (MC) 2018, si Gwena! Pagkatapos ng mga meeting namin sa MC, minsan kinakamusta namin si Gwena at makikita mo talagang kumikinang ang mga mata niya sa tuwing kinukuwento niya na natututo na magbasa si Gwena o na mas marunong pa gumamit ng cellphone kaysa sa kaniya si Gwena. Napakarami niyang trabaho sa school bilang isa sa mga Learning Coordinators (LC) ng MC 2018, guro ng CA Filipino 10, guro ng Peryodismo, at dagdag pa rito ang pagiging mapagmahal na mama ni Maam, pero ginagawa niya sa buong makakaya na mapagbalanse ang lahat ng ito, alang-alang sa pagmamahal niya sa trabaho at kay Gwena.
Ipinaglalaban niya ang tama
Nakakainis talagang masita sa mga ginagawa mo, pero naisip mo ba kung bakit ka nga ba sinita? Madalas kasi, nasa mali talaga tayo at kailangang mapagsabihan para maitama.
“Nakakasindak pero nakakatuwa rin naman at the same time. Actually, minsan lang talaga ako nagkamali sa uniform pero yung minsan na yun explosive tipong halatang-halata kasi ako lang yung nakaganon! Nakakatawa kasi pag nagkakaroon ng random inspection ng uniform sa piling tao, isa ako sa mga yon hahaha! Tanggap ko naman yung pagsita sakin,” ang sagot ni Dane Jamandron, ang isa sa mga estudyanteng napagsabihan ni Ma’am Wena.
“Sa totoo lang nung nahuli ako ni Ma'am sinabi kong: Millenials na po kasi kami, ganito na po bagong pormahan hahaha. Pero na-gets ko naman na dapat sumunod sa rules. Kung complete uniform dapat 'complete' uniform” ang sagot naman ni Bryan Lina, isa rin sa mga na napagsasabihan ni Ma’am Wena tungkol sa maling uniporme.
Kapag nakita ka ni Prof. Naquita na lumalabag ng isang patakaran sa eskuwelahan, sisiguradihin niyang mapagasabihan ka niya, hindi dahil gusto ka niyang pagalitan, pero dahil gusto niyang maging ehemplo ka ng mabuting estudyante.
Kasapi sya ng #TitasOfMNL
Lingid sa kaalaman ng karamihan, isang certified #TitaofMNL rin itong si Ma’am Wena, na sinuportahan naman ni Ma’am Dian Caluag.
Ayon sa kapwa niyang Learning Coordinator (LC) at ka-squad na si Ma’am Cathy Atordido, natuto lang mag-screenshot sa phone si Maam Wena nang maturuan siya ng isa naming kaklase. Sa loob din ng anim na taon nila sa pagiging LC ng Media Center, si Ma’am Cathy ang humawak ng Blogger at Twitter ng Ang Aninag Online dahil nahihirapan si Ma’am Wena na sanayin ang sarili sa paggamit ng mga ito.
Pati sa pag-edit ng mga artikulo, kung tutuusin, mas gusto pa rin ni Maam Wena na mag-edit sa papel, pero dahil sa dami ng mga pumasok na artikulo, natuto na rin siyang gumamit ng Microsoft Word.
Pero kahit na hindi ganoon ka-techie si Ma’am Wena, lumalabas pa rin ang pagiging #TechieTita niya sa kaniyang paggamit ng Facebook stickers.
Kapag hindi na talaga alam ni Maam Wena kung paano ipaparating ang isang bagay gamit ang mga salita, stickers lang, sapat na!
May pagka-#savage din pala siya
Dahil sa angking talinong taglay niya at galing niya sa paghabi ng mga pangungusap, makakasiguro kang kapag sinagot ka niya, hindi mo maiiwasang kuwestiyunin mga life choices mo o kaya matawa na lang dahil naisahan ka ni Maam Wena.
Ito ang sinabi niya nang malaman niyang gagawan namin siya ng isang artikulo:
Minsan din, makukuha ka na lang niya sa isang tingin (o sa sunod-sunod na emoji.)
Strikto man, isa siyang mapagmahal na guro
Sa likod ng nakakatakot, matapang, at mataray na katauhang pinapakita ni Ma’am Wena, ay isang mapagmahal na guro sa mga estudyante niya.
Ayon kina Aldric de Ocampo at Keio Guzman, na mga estudyante ni Ma’am sa Peryodismo, mapagpatawad si Ma'am Wena sa mga gawain at mga deadlines. Bukod pa rito ay nagbibigay din siya ng mga bonus para sa mga gawain sa klase kahit minsan hindi kabonus-bonus, 'ika ni Roel Ramolete.
“Inaalagaan at tinuturing niya kaming parang anak niya rin. Mapa-labas man o loob ng eskuwelahan, lagi syang handang tumulong sa mga estudyante niya,” ang sabi ni Danna Sumalabe.
“Mapagmahal si Ma’am dahil totoo sya sa sinasabi nya at sa tuwing pinagsasabihan niya kami, or pinapaalalahanan, or actually kahit kapag pinapagalitan nya kami, alam kong gusto niya lang talagang matuto kami. Mapagmahal si Ma’am Wena dahil ramdam mo rin ang pagiging totoo niya sa mga sinasabi niya sayo pag proud siya sa inyo, or kapag masaya siya dahil sa kalokohan ninyo, basta sa lahat!” ang dagdag naman ni Marianne Sasing.
Si Ma’am Wena ay tulad din ng ibang mga gurong kailangan natin makilala nang mas malalim. Tulad din lang natin siya, isang taong may iba’t-ibang katangian, mga hilig, emosyon, at pagmamahal. Sadyang mayroon lang tayong hindi nakikitang anggulo ni Prof. Rowena D. Naquita na kapag lubusan nating nakilala ay makikita natin ang pagmamahal at pag-aarugang nakatago sa likod ng nakikita nating Ma’am Wena.
Feature: Ang D. Naquita
Sa loob ng anim na taon mo sa high school, marahil ay may makikilala kang isang Prof. Rowena Naquita mula sa departamento ng C.A. Filipino. Siguro’y naturuan ka na niya ng tamang paggamit ng “ng” at “nang” o kaya mga aral at nasyonalismo mula sa Noli Me Tangere at El Filibusterismo. Marahil ay naranasan mo na rin sigurong masalanta ng #BagyongWena: ang mapagalitan sa klase dahil nakatulog ka, ang masita dahil hindi ka naka-complete uniform o dahil masyadong mahaba na buhok mo, at marami pang iba.
Ang Ma’am Wena na kilala ng mga taga-UPIS ay isang matapang na gurong hindi basta-bastang susuko kahit kanino. Ngunit sa likod ng pangalang Prof. Rowena D. Naquita na kinakatakuan ng mga estudyanteng sumosobra ang apak sa linya, ay isang Inay Wena na hindi nakikilalala ng karamihan.
Isa siyang mapagmahal na ina
Bukod pa sa mga anak niya sa loob ng classroom, may pinakamamahal na anak si Maam Wena, na nagngangalang Gwen, o para sa mga miyembro ng Media Center (MC) 2018, si Gwena! Pagkatapos ng mga meeting namin sa MC, minsan kinakamusta namin si Gwena at makikita mo talagang kumikinang ang mga mata niya sa tuwing kinukuwento niya na natututo na magbasa si Gwena o na mas marunong pa gumamit ng cellphone kaysa sa kaniya si Gwena. Napakarami niyang trabaho sa school bilang isa sa mga Learning Coordinators (LC) ng MC 2018, guro ng CA Filipino 10, guro ng Peryodismo, at dagdag pa rito ang pagiging mapagmahal na mama ni Maam, pero ginagawa niya sa buong makakaya na mapagbalanse ang lahat ng ito, alang-alang sa pagmamahal niya sa trabaho at kay Gwena.
Ipinaglalaban niya ang tama
Nakakainis talagang masita sa mga ginagawa mo, pero naisip mo ba kung bakit ka nga ba sinita? Madalas kasi, nasa mali talaga tayo at kailangang mapagsabihan para maitama.
“Nakakasindak pero nakakatuwa rin naman at the same time. Actually, minsan lang talaga ako nagkamali sa uniform pero yung minsan na yun explosive tipong halatang-halata kasi ako lang yung nakaganon! Nakakatawa kasi pag nagkakaroon ng random inspection ng uniform sa piling tao, isa ako sa mga yon hahaha! Tanggap ko naman yung pagsita sakin,” ang sagot ni Dane Jamandron, ang isa sa mga estudyanteng napagsabihan ni Ma’am Wena.
“Sa totoo lang nung nahuli ako ni Ma'am sinabi kong: Millenials na po kasi kami, ganito na po bagong pormahan hahaha. Pero na-gets ko naman na dapat sumunod sa rules. Kung complete uniform dapat 'complete' uniform” ang sagot naman ni Bryan Lina, isa rin sa mga na napagsasabihan ni Ma’am Wena tungkol sa maling uniporme.
Kapag nakita ka ni Prof. Naquita na lumalabag ng isang patakaran sa eskuwelahan, sisiguradihin niyang mapagasabihan ka niya, hindi dahil gusto ka niyang pagalitan, pero dahil gusto niyang maging ehemplo ka ng mabuting estudyante.
Kasapi sya ng #TitasOfMNL
Lingid sa kaalaman ng karamihan, isang certified #TitaofMNL rin itong si Ma’am Wena, na sinuportahan naman ni Ma’am Dian Caluag.
Ayon sa kapwa niyang Learning Coordinator (LC) at ka-squad na si Ma’am Cathy Atordido, natuto lang mag-screenshot sa phone si Maam Wena nang maturuan siya ng isa naming kaklase. Sa loob din ng anim na taon nila sa pagiging LC ng Media Center, si Ma’am Cathy ang humawak ng Blogger at Twitter ng Ang Aninag Online dahil nahihirapan si Ma’am Wena na sanayin ang sarili sa paggamit ng mga ito.
Pati sa pag-edit ng mga artikulo, kung tutuusin, mas gusto pa rin ni Maam Wena na mag-edit sa papel, pero dahil sa dami ng mga pumasok na artikulo, natuto na rin siyang gumamit ng Microsoft Word.
Pero kahit na hindi ganoon ka-techie si Ma’am Wena, lumalabas pa rin ang pagiging #TechieTita niya sa kaniyang paggamit ng Facebook stickers.
Kapag hindi na talaga alam ni Maam Wena kung paano ipaparating ang isang bagay gamit ang mga salita, stickers lang, sapat na!
May pagka-#savage din pala siya
Dahil sa angking talinong taglay niya at galing niya sa paghabi ng mga pangungusap, makakasiguro kang kapag sinagot ka niya, hindi mo maiiwasang kuwestiyunin mga life choices mo o kaya matawa na lang dahil naisahan ka ni Maam Wena.
Ito ang sinabi niya nang malaman niyang gagawan namin siya ng isang artikulo:
Minsan din, makukuha ka na lang niya sa isang tingin (o sa sunod-sunod na emoji.)
Strikto man, isa siyang mapagmahal na guro
Sa likod ng nakakatakot, matapang, at mataray na katauhang pinapakita ni Ma’am Wena, ay isang mapagmahal na guro sa mga estudyante niya.
Ayon kina Aldric de Ocampo at Keio Guzman, na mga estudyante ni Ma’am sa Peryodismo, mapagpatawad si Ma'am Wena sa mga gawain at mga deadlines. Bukod pa rito ay nagbibigay din siya ng mga bonus para sa mga gawain sa klase kahit minsan hindi kabonus-bonus, 'ika ni Roel Ramolete.
“Inaalagaan at tinuturing niya kaming parang anak niya rin. Mapa-labas man o loob ng eskuwelahan, lagi syang handang tumulong sa mga estudyante niya,” ang sabi ni Danna Sumalabe.
“Mapagmahal si Ma’am dahil totoo sya sa sinasabi nya at sa tuwing pinagsasabihan niya kami, or pinapaalalahanan, or actually kahit kapag pinapagalitan nya kami, alam kong gusto niya lang talagang matuto kami. Mapagmahal si Ma’am Wena dahil ramdam mo rin ang pagiging totoo niya sa mga sinasabi niya sayo pag proud siya sa inyo, or kapag masaya siya dahil sa kalokohan ninyo, basta sa lahat!” ang dagdag naman ni Marianne Sasing.
Si Ma’am Wena ay tulad din ng ibang mga gurong kailangan natin makilala nang mas malalim. Tulad din lang natin siya, isang taong may iba’t-ibang katangian, mga hilig, emosyon, at pagmamahal. Sadyang mayroon lang tayong hindi nakikitang anggulo ni Prof. Rowena D. Naquita na kapag lubusan nating nakilala ay makikita natin ang pagmamahal at pag-aarugang nakatago sa likod ng nakikita nating Ma’am Wena.
english,
The Ma’am Cathy inside UPIS has a different persona from Ma’am Cathy on social media sites, especially on Twitter. At school, all she can think about is work, work, work and that includes editing this article. While on Twitter, other than promoting Ang Aninag Online and being a proud teacher, adviser, and “Mami” to her students, the user @lyraharaya uses Twitter to express her emotions, thoughts, and feelings on the daily hustles and bustles of life. Here she can be mad, sad, happy, excited, exhausted, and be a little savage like any other Twitter user.
Ma’am Cathy Atordido (@lyraharaya), an English teacher for 11 years and counting and one of the learning cooordinators of MC 2018, is one active and internet-savvy Twitter user. Here are some relatable tweets that made us realize that she’s one of us.
1. When she defended the stress of people around the world. If students, have too many projects to do, think about how many papers that teachers need to check! Don’t even try to invalidate the stress levels of a teacher.
2. When she needed to push her limits all for the love of literature, K-Dramas, and sleep. For her, work must always come first before she enjoys her most deserved rewards.
3. When she spent the ASEAN week binge watching K-Dramas with no regrets. As like what people say, time you enjoyed wasting is not wasted time.
4. When she was so happy for her kumareng Song Hye Kyo and kumpareng Song Joong Ki after the #SongSongCouple wedding.
5. When she shows her love and support for basketball. She’s a big fan of the sport (don’t even get me started about her love for the Gin Kings) and sometimes loses her chill while watching the game.
Exhibit A:
Exhibit B:
Exhibit C:
Exhibit D:
Exhibit E:
6. When the class suspensions happened. Angry Cathy is angry.
Exhibit A:
Exhibit B:
Exhibit C:
7. When not even the twiter account of the Media Center itself was spared. She has no patience for errata and the like and wish for those to be dealt with as soon as possible.
8. When she put arrogance in its place. Don’t even think of starting a keyboard fight against an English teacher if you haven’t even mastered basic subject-verb agreement.
9. When she shows her belief in the powers of the universe. Students of Ma’am Cathy know about her fervent trust on destiny and fate, even having a jar used for “group-making” purposes aptly named “Universe”.
10. When she does what she does best, being a supportive and relateable “Mami.” Wise words from Ma’am Cathy that we should never forget:
Feature: 10 Times Ma'am Cathy Proved She's One of Us
The Ma’am Cathy inside UPIS has a different persona from Ma’am Cathy on social media sites, especially on Twitter. At school, all she can think about is work, work, work and that includes editing this article. While on Twitter, other than promoting Ang Aninag Online and being a proud teacher, adviser, and “Mami” to her students, the user @lyraharaya uses Twitter to express her emotions, thoughts, and feelings on the daily hustles and bustles of life. Here she can be mad, sad, happy, excited, exhausted, and be a little savage like any other Twitter user.
Ma’am Cathy Atordido (@lyraharaya), an English teacher for 11 years and counting and one of the learning cooordinators of MC 2018, is one active and internet-savvy Twitter user. Here are some relatable tweets that made us realize that she’s one of us.
1. When she defended the stress of people around the world. If students, have too many projects to do, think about how many papers that teachers need to check! Don’t even try to invalidate the stress levels of a teacher.
2. When she needed to push her limits all for the love of literature, K-Dramas, and sleep. For her, work must always come first before she enjoys her most deserved rewards.
3. When she spent the ASEAN week binge watching K-Dramas with no regrets. As like what people say, time you enjoyed wasting is not wasted time.
4. When she was so happy for her kumareng Song Hye Kyo and kumpareng Song Joong Ki after the #SongSongCouple wedding.
5. When she shows her love and support for basketball. She’s a big fan of the sport (don’t even get me started about her love for the Gin Kings) and sometimes loses her chill while watching the game.
Exhibit A:
Exhibit B:
Exhibit C:
Exhibit D:
Exhibit E:
6. When the class suspensions happened. Angry Cathy is angry.
Exhibit A:
Exhibit B:
Exhibit C:
7. When not even the twiter account of the Media Center itself was spared. She has no patience for errata and the like and wish for those to be dealt with as soon as possible.
8. When she put arrogance in its place. Don’t even think of starting a keyboard fight against an English teacher if you haven’t even mastered basic subject-verb agreement.
9. When she shows her belief in the powers of the universe. Students of Ma’am Cathy know about her fervent trust on destiny and fate, even having a jar used for “group-making” purposes aptly named “Universe”.
10. When she does what she does best, being a supportive and relateable “Mami.” Wise words from Ma’am Cathy that we should never forget:
english,
We narrated history
With a canvas now full
And brushes worn from use.
Tonight, I write knowing that we are leaving
A world we brought color to.
We scribbled verses
With the wisdom of late-night musings
And early morning revelations.
Tonight, I write knowing that we have bared
A part of our souls for those who wish to see.
We told tales
With heavy hearts
And romance in our words.
Tonight, I write knowing that we welcome
A chorus of new voices to continue the legends.
We wove stories
With the fabric of old memories
And thoughts we wished we could leave behind.
Tonight, I write knowing that we now begin
A journey we cannot take together.
We leave memoirs
With pains we have revised
And joys we have learned to share.
Tonight, I write knowing that thanks are in order for
A story we could not have completed without you.
Thank you
For writing these stories with us
Through every word you have read.
Thank you
For helping us leave
This legacy.
Literary: Thank You
We narrated history
With a canvas now full
And brushes worn from use.
Tonight, I write knowing that we are leaving
A world we brought color to.
We scribbled verses
With the wisdom of late-night musings
And early morning revelations.
Tonight, I write knowing that we have bared
A part of our souls for those who wish to see.
We told tales
With heavy hearts
And romance in our words.
Tonight, I write knowing that we welcome
A chorus of new voices to continue the legends.
We wove stories
With the fabric of old memories
And thoughts we wished we could leave behind.
Tonight, I write knowing that we now begin
A journey we cannot take together.
We leave memoirs
With pains we have revised
And joys we have learned to share.
Tonight, I write knowing that thanks are in order for
A story we could not have completed without you.
Thank you
For writing these stories with us
Through every word you have read.
Thank you
For helping us leave
This legacy.
english,
Two nights before the expedition
Three giant ships waited on the shore
A hundred and eight passengers had to choose which one to travel with
Everyone had their bags packed and tickets ready
I, on the other hand, was still undecided
The night the boats had to leave soon came
Everyone was at the pier, lined up and waiting
The sun was setting and the winds were blowing
The time has come and I had to settle on a decision
Then it hit me! This is not what I want!
I went up to the captain and asked if they could still accommodate one more
She gladly accepted
We were handed the map and the compass
Given charge of the wheel
And we did a pretty good job
And now this ship is about to be docked once more
Despite the enormous waves, strong winds, thick fogs, and heavy rains
We have reached our destination
The travel was delightful, exhausting, and fulfilling
To the next ones boarding this ship
Follow the stars
And
Go beyond the horizon
Literary: Beyond the Horizon
Two nights before the expedition
Three giant ships waited on the shore
A hundred and eight passengers had to choose which one to travel with
Everyone had their bags packed and tickets ready
I, on the other hand, was still undecided
The night the boats had to leave soon came
Everyone was at the pier, lined up and waiting
The sun was setting and the winds were blowing
The time has come and I had to settle on a decision
Then it hit me! This is not what I want!
I went up to the captain and asked if they could still accommodate one more
She gladly accepted
We were handed the map and the compass
Given charge of the wheel
And we did a pretty good job
And now this ship is about to be docked once more
Despite the enormous waves, strong winds, thick fogs, and heavy rains
We have reached our destination
The travel was delightful, exhausting, and fulfilling
To the next ones boarding this ship
Follow the stars
And
Go beyond the horizon
english,
Literary: Recommended
“To those I have written with.”
Rest assured
That each and every one of your works
And all that come with them
All the pain
All the joy
Has forever touched at least one heart
Mine.
Every name
You have used
As a mask
To show everyone
Who you truly are
Will always be etched in my mind
For you have truly left a mark on this world
To all those whose words
I have
Misread
Misunderstood
Mistreated
I humbly ask
For your utmost forgiveness
For I have stained such priceless works
And still
I urge you
All of you
To keep pouring your hearts
Into the ink
Of the letters
In the words
Of works
Of art
barcode,
Kapag nasa dulo ka na
Mararamdaman mo lahat
Ang saya, sakit, takot, pangamba, ngiti na iniwan
Ng mga taong nanatili, nang-iwan, bumalik, at pumipili sa iyo.
Kapag nasa dulo ka na
Babalik ang lahat
Ang bawat alaala, pangako, pag-amin, pagpili, mga simula na nag-iwan na
Ng mga marka, bakas, sugat, kurot, aral sa iyong puso’t damdamin.
Kapag nasa dulo ka na
Makakabisado mo ang lahat
Ang mga tula, kanta, obra maestra, litrato, lugar, pangako
Na minsang mong isinulat, inawit, iginuhit, kinuha, pinuntahan, sinambit para sa kanila
Kapag nasa dulo ka na
Magpagtatanto mo
Na mas mahirap magpaalam
Kaya mamahalin mo ang mga taong ito
Gaya nang kung paano mo pinagmamasdan ang mga tala sa gabi
Na para bang ayaw mong nakawin sila ng umagang parating
Kaya susubukan mong ulitin lahat
Gaya nang paano kang natutulog ulit
Sa pag-asang muli mong masasaksihan ang iyong mga paboritong panaginip
Kaya tatandaan mo ang mga ito
Gaya nang kung paano mong binibigkas ang iyong mga hiling sa nasa itaas
Sa tuwing sasapit ang alas-onse ng gabi
Kapag nasa dulo ka na
Pakiramdam mong may oras ka pa
Kahit na wala na talaga
Kaya kapag nasa dulo ka na
Sungkitin mo na ang lahat ng mga bituin,
Hilingin mo na ang pagiging masaya
Ubusin mo na ang mga salita,
Lubusin mo na ang pagmamahal.
At ngayong tayo'y nasa wakas na
Ang tangi kong hiling
Ay huwag sana akong kalimutan
Kahit na bukas,
Kailangan ko nang magpaalam.
Literary: Kapag Nasa Dulo Na
Kapag nasa dulo ka na
Mararamdaman mo lahat
Ang saya, sakit, takot, pangamba, ngiti na iniwan
Ng mga taong nanatili, nang-iwan, bumalik, at pumipili sa iyo.
Kapag nasa dulo ka na
Babalik ang lahat
Ang bawat alaala, pangako, pag-amin, pagpili, mga simula na nag-iwan na
Ng mga marka, bakas, sugat, kurot, aral sa iyong puso’t damdamin.
Kapag nasa dulo ka na
Makakabisado mo ang lahat
Ang mga tula, kanta, obra maestra, litrato, lugar, pangako
Na minsang mong isinulat, inawit, iginuhit, kinuha, pinuntahan, sinambit para sa kanila
Kapag nasa dulo ka na
Magpagtatanto mo
Na mas mahirap magpaalam
Kaya mamahalin mo ang mga taong ito
Gaya nang kung paano mo pinagmamasdan ang mga tala sa gabi
Na para bang ayaw mong nakawin sila ng umagang parating
Kaya susubukan mong ulitin lahat
Gaya nang paano kang natutulog ulit
Sa pag-asang muli mong masasaksihan ang iyong mga paboritong panaginip
Kaya tatandaan mo ang mga ito
Gaya nang kung paano mong binibigkas ang iyong mga hiling sa nasa itaas
Sa tuwing sasapit ang alas-onse ng gabi
Kapag nasa dulo ka na
Pakiramdam mong may oras ka pa
Kahit na wala na talaga
Kaya kapag nasa dulo ka na
Sungkitin mo na ang lahat ng mga bituin,
Hilingin mo na ang pagiging masaya
Ubusin mo na ang mga salita,
Lubusin mo na ang pagmamahal.
At ngayong tayo'y nasa wakas na
Ang tangi kong hiling
Ay huwag sana akong kalimutan
Kahit na bukas,
Kailangan ko nang magpaalam.
filipino,
Tala; Talá
Naitala na’t naisatitik na
Ng aking huling bituin
Ang paghawak nitong pluma
Pagkat ang panahon ay dumating na
Upang isuko
Ang mga salita
Na bumuhay sa aking persona
Sa tuwing hawak itong pluma
Bilang isang manunulat.
Humahabi ng mga salita
Bumibigkas ng mga katagang
Hindi pa nadirinig.
O napakikinggan.
Ito na ang huling lagda
Gamit itong pluma;
Salamat, salamat.
Ito na ang huling akda
Nitong pluma
At ako ay handa na.
Handang
Magparaya,
Ng mga salita.
Kaya't sige-
Lumaya ka;
Lumaya.
Literary: Huling Lagda
Tala; Talá
Naitala na’t naisatitik na
Ng aking huling bituin
Ang paghawak nitong pluma
Pagkat ang panahon ay dumating na
Upang isuko
Ang mga salita
Na bumuhay sa aking persona
Sa tuwing hawak itong pluma
Bilang isang manunulat.
Humahabi ng mga salita
Bumibigkas ng mga katagang
Hindi pa nadirinig.
O napakikinggan.
Ito na ang huling lagda
Gamit itong pluma;
Salamat, salamat.
Ito na ang huling akda
Nitong pluma
At ako ay handa na.
Handang
Magparaya,
Ng mga salita.
Kaya't sige-
Lumaya ka;
Lumaya.
emanon,
Nagsawa--
Nagsawa na ang pusong ito
Sa pagtibok para sa iyo,
Sa paghabol sa mga bagay na hindi sigurado,
Sa pag-asang mapagtatagpi-tagpi pa muli
Ang bawat pahina ng pagmamahalang iniwan natin--
Iniwan mo, sa akin--
Sapagkat ako na lamang yata
Ang nag-iisang tanga na patuloy na umaasang,
Kung hindi man maibalik ang dati
Ay sana maisara na ang libro
Nitong pag-iibigan natin--
Natin--
Nakakatawang isipin,
Hanggang ngayo'y itinuturing ko itong atin,
Kahit na malinaw pa sa sikat ng araw
Na ako na lang ang patuloy na kumakapit
Sa mga pirasong ito--
Punit-punit,
Halatang walang pag-asang mapagkabit-kabit.
Habang ikaw--
Ikaw--
Na nasalba mula sa pagkaligaw
Dulot ng naudlot na istorya nating dalawa.
Ikaw na masaya, maligaya
Ngayon, sa piling ng iba.
Habang ako,
Ako na naghahanap ng magliligtas,
Ako na naghahanap pa rin ng wakas
Sa libro nitong pag-iibigan nating
Iniwan mong bukas--
Bukas--
Isa na namang araw ang aking gugugulin.
Itatatak sa puso at isip na wala ka na sa akin.
Kung ganoon lang sana kadali
Na ako na lang ang tumapos,
Na ako na lang ang umayos,
Subalit hindi, hindi maari,
Dahil tayong dalawa ang lumikha nito
At hindi maaring ang tayo
Ay matapos lamang sa akin--
Akin--
Wala na nga palang akin.
Ano pa ang ipinaglalaban,
Ipinagsisigawan,
Ng mga damdaming lipas na ang hangarin.
Siguro'y panahon na para hayaan
Na ako na lamang mag-isa
Ang magwakas,
Ang sa akdang ito'y magsara
Dahil bumalik ka man,
Hindi naman na maayos pa
Ang isang librong sirang-sira--
Sira--
Heto ngayon ako, sira
Subalit sa pagdedesisyong
Bumitaw na at maging malaya,
Muli akong babangon
Mula sa aking pagkadapa.
Bubuo ako ng bagong istorya.
Tatalikuran na ang mga pirasong pilit inayos.
At kung sakali mang iyong balikan
Itong kuwentong nauna mo nang lisan,
Sa mga dulong pahina,
Ang tulang ito'y aking iiwan--
Iiwan--
Isang tula mula sa taong iyong iniwan,
Isang tulang sa lahat ay magwawakas,
Isang tulang magsisilbing pahimakas.
Napagod na ako't tuluyang natuto.
Kaya dito,
Sa aking tuluyang pag-alpas,
Nais kong malaman mo,
Ito na ang huling tulang isinulat ko
Para sa iyo.
Literary: Huling Tulang Isusulat Para Sa Iyo
Nagsawa--
Nagsawa na ang pusong ito
Sa pagtibok para sa iyo,
Sa paghabol sa mga bagay na hindi sigurado,
Sa pag-asang mapagtatagpi-tagpi pa muli
Ang bawat pahina ng pagmamahalang iniwan natin--
Iniwan mo, sa akin--
Sapagkat ako na lamang yata
Ang nag-iisang tanga na patuloy na umaasang,
Kung hindi man maibalik ang dati
Ay sana maisara na ang libro
Nitong pag-iibigan natin--
Natin--
Nakakatawang isipin,
Hanggang ngayo'y itinuturing ko itong atin,
Kahit na malinaw pa sa sikat ng araw
Na ako na lang ang patuloy na kumakapit
Sa mga pirasong ito--
Punit-punit,
Halatang walang pag-asang mapagkabit-kabit.
Habang ikaw--
Ikaw--
Na nasalba mula sa pagkaligaw
Dulot ng naudlot na istorya nating dalawa.
Ikaw na masaya, maligaya
Ngayon, sa piling ng iba.
Habang ako,
Ako na naghahanap ng magliligtas,
Ako na naghahanap pa rin ng wakas
Sa libro nitong pag-iibigan nating
Iniwan mong bukas--
Bukas--
Isa na namang araw ang aking gugugulin.
Itatatak sa puso at isip na wala ka na sa akin.
Kung ganoon lang sana kadali
Na ako na lang ang tumapos,
Na ako na lang ang umayos,
Subalit hindi, hindi maari,
Dahil tayong dalawa ang lumikha nito
At hindi maaring ang tayo
Ay matapos lamang sa akin--
Akin--
Wala na nga palang akin.
Ano pa ang ipinaglalaban,
Ipinagsisigawan,
Ng mga damdaming lipas na ang hangarin.
Siguro'y panahon na para hayaan
Na ako na lamang mag-isa
Ang magwakas,
Ang sa akdang ito'y magsara
Dahil bumalik ka man,
Hindi naman na maayos pa
Ang isang librong sirang-sira--
Sira--
Heto ngayon ako, sira
Subalit sa pagdedesisyong
Bumitaw na at maging malaya,
Muli akong babangon
Mula sa aking pagkadapa.
Bubuo ako ng bagong istorya.
Tatalikuran na ang mga pirasong pilit inayos.
At kung sakali mang iyong balikan
Itong kuwentong nauna mo nang lisan,
Sa mga dulong pahina,
Ang tulang ito'y aking iiwan--
Iiwan--
Isang tula mula sa taong iyong iniwan,
Isang tulang sa lahat ay magwawakas,
Isang tulang magsisilbing pahimakas.
Napagod na ako't tuluyang natuto.
Kaya dito,
Sa aking tuluyang pag-alpas,
Nais kong malaman mo,
Ito na ang huling tulang isinulat ko
Para sa iyo.
Subscribe to:
Posts (Atom)
0 comments: